Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013
κλαδιά  ...τυλιγμένα κατάλληλα και διάφορα όστρακα έφτιαξαν αυτή την μικρή πετσετοθήκη.
Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013
Ενας ραγισμένος καθρέφτης που ήταν πλέον άχρηστος , με την βοήθεια μερικών ξύλων ελιάς για κορνίζα και μερικών κλαδιών στο σημείο του ραγίσματος θα κοσμεί στο μέλλον (οσο αντέξει..) κάποιο δωμάτιο ενός φίλου.
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013
Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’εικόνα και ομοίωσή μου.
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
“Κάθε λέξη κι από’να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος”, είπε… 
(Από το Αξιον Εστί)
 
Ο ποιητής του Αιγαίου, ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής της πατρίδας μας Οδυσσέας Ελύτης, αγαπούσε πολύ τη Σίκινο.
Tην επισκεπτόταν συχνά, όπως και τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια, του χάρισε εμπνεύσεις, την έχει υμνήσει σε ποιήματά του.
Ο ποιητής που λάτρεψε το Αιγαίο και τις Κυκλάδες τις είχε μέσα στην καρδιά του, στη διαθήκη του άφησε μια τελευταία επιθυμία, για να δέσει το όνειρο με τη ζωή. Ένα ξωκλήσι στη Σίκινο, εκεί απ' όπου θα αγναντεύει γαλήνιος το πέλαγος των ρεμβασμών, να είναι το απάγκιο του ποιητή.
 
Κορμός από ελιά με απλές μεταλλικές κρεμάστρες στην οποία θα φιλοξενούνται πλέον καπέλα , πετσέτες και διάφορα καλοκαιρινά ρούχα .....
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013


Μια φορά και έναν καιρό ,κάποιος ντόπιος μαραγκός έφτιαξε με μεράκι ξύλινα κουφώματα για ένα σπίτι στο νησί. Με μαστοριά και υπομονή διάλεξε καλά ξύλα γιατί το σπίτι ήταν καινούριο. Μετά από λίγα χρόνια όμως οι ιδιοκτήτες επηρεασμένοι από τις διαφημίσεις της χαζοτηλεόρασης , αποφάσισαν να αλλάξουν τα ξύλινα (ζεστά) παράθυρα και παράγγειλαν αλουμινένια - πλαστικά (κρύα) για να είναι must & inn στη μόδα της εποχής !!!!Αφού λοιπόν τα άλλαξαν, τα παλιά παράθυρα απλώς τα πέταξαν στα σκουπίδια ..... Περνώντας ένας ονειροπαρμένος περαστικός ένοιωσε άσχημα γιατί το ξύλο ήταν ακόμη ζωηρό και χρήσιμο. Το μάζεψε γρήγορα και μια μέρα που δεν είχε δουλειά , το έτριψε , το έβαψε με χρώματα του ουρανού και της θάλασσας , έκοψε και μικρά κομμάτια από ξύλα (από τα σκουπίδια επίσης ..)τα έβαψε και αυτά άσπρα ,και από κάτω κόλλησε μερικά κομμάτια από κορμούς ελιάς που την γλύτωσαν από το τζάκι του και έφτιαξε αυτό το μικρό πίνακα που θυμίζει κυκλαδονήσια. Αφού το τελείωσε αποφάσισε να το δωρίσει σε έναν καλό του φίλο, που εκείνο τον καιρό έφτιαχνε το δικό του σπίτι στο νησί μας. Του ομολόγησε ότι του άρεσε αρκετά και ότι σύντομα θα κοσμεί ένα τοίχο σε κάποιο δωμάτιο του σπιτιού του.
 Και ζήσανε αυτοί καλά .. και εμείς καλύτερα...

      Συμπέρασμα :  τίποτα δεν πάει χαμένο.

Για Μένα

Επικοινωνία

Από το Blogger.

Αναγνώστες