Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’εικόνα και ομοίωσή μου.
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
“Κάθε λέξη κι από’να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος”, είπε… 
(Από το Αξιον Εστί)

Ο ποιητής του Αιγαίου, ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής της πατρίδας μας Οδυσσέας Ελύτης, αγαπούσε πολύ τη Σίκινο.
Tην επισκεπτόταν συχνά, όπως και τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια, του χάρισε εμπνεύσεις, την έχει υμνήσει σε ποιήματά του.
Ο ποιητής που λάτρεψε το Αιγαίο και τις Κυκλάδες τις είχε μέσα στην καρδιά του, στη διαθήκη του άφησε μια τελευταία επιθυμία, για να δέσει το όνειρο με τη ζωή. Ένα ξωκλήσι στη Σίκινο, εκεί απ' όπου θα αγναντεύει γαλήνιος το πέλαγος των ρεμβασμών, να είναι το απάγκιο του ποιητή.