Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
Τα πόδια του τραπεζιού είναι  από ξύλα 100 ετών τουλάχιστον,  τα οποία τα έχω  βρει από το σημείο που φόρτωναν τα σιδηρομεταλλεύματα στην περιοχή Απάντημα.
Τα υπόλοιπα κομμάτια  είναι ξύλο  ιρόκο από κουβέρτα παλιού ψαροκάικου.
Χρόνια πολλά & καλά... με υγεία, χαρά, ειρήνη, ευτυχία για όλο τον κόσμο!!!!!
Καλές  γιορτές για όλους τους καλούς φίλους.
Η Χριστουγεννιάτικη σύνθεση είναι από κουκουνάρες, ρόδια, αγριολούλουδα, και κλαδιά από αροκάρια, φίδα, κέδρο & κυπαρίσσι.
Κρεμάστρες δωματίων από ξύλο ελιάς με σφηνωμένα μικρά κλαδιά κέδρου.
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Ελιά, φίδα, κέδρος  για βράχια και μικρά ασβεστωμένα σπίτια από σουηδικό, κόντρα πλακέ θαλάσσης και μεράντι  όλα μαζί κολάζ σε φύλλο από παλιό ντουλάπι κουζίνας.
Κορμός ελιάς,κλαδιά φίδας και ξύλα από Σουηδική πεύκη.
Ξύλα ελιάς & κέδρου, μικρά ξύλα από μαόνι σε πάτο παλιού κρασοβάρελου.
Κορμός ελιάς, κομμένος κάθετα.
Σκαλισμένος κορμός φίδας με κεράκια .
Για το σκαρί χρησιμοποίησα ξύλο ελιάς και για τα ξάρτια και τ'άλμπουρα διάφορα μικροαντικείμενα όπως ροδέλες, πρόκες, ξύλινες καβίλιες και κέρινο σπάγγο.
Καθρέπτης μπάνιου  με ξύλα, που ξέβρασε  η θάλασσα στα Γλυφά της Αντιπάρου.


παλιό ξύλινο παντζούρι παραθύρου με σπιτάκια από μικρά ρετάλια ξύλου.
Παλιό πορτάκι από ντουλάπι

Τα σπιτάκια είναι από ρετάλια ξύλα του μαραγκού και το έδαφος δημιουργία με ξύλα της θάλασσας
Από μικρή ηλικία στην αγροτική οικογένεια που μεγάλωσα και ενηλικιώθηκα όλα είχαν σχέση με τη γη, τους καρπούς της, τα φυτά και τα δέντρα.
Όλες οι εποχές είχαν να κάνουν με κάτι σχετικό γύρω από την ξυλεία της Αντιπάρου. Το κόψιμο και το καθάρισμα των καλαμιών για τις καλαμωτές, το πάστρεμα και το κλάδεμα του αμπελιού και της ελιάς, το κόψιμο των χοντρών ξύλων για τα καζανέματα, η διαλογή της σωστής κληματόβεργας για το δέσιμο των σταχιών τα τσόκλαδα (λεπτά κλαδιά) για το τυροκομείο, οι βόλτες στις παραλίες του νησιού με σκοπό να βρούμε κανένα ξεβρασμένο από τη θάλασσα ξύλο για πρόχειρες πόρτες στα χωράφια... Ξύλα με ειδική μορφή και αντοχή δουλευόταν από εμπειροτέχνες μαστόρους και έφτιαχναν εργαλεία για το όργωμα, το αλώνεμα τις μεταφορές με τα ζώα.
Έντονες ακόμα παραμένουν οι μυρωδιές και τα αρώματα του βρεγμένου βουνού ή της ηλιοκαμένης πέτρας.
Η ξεδιάντροπη σκοινιά (σχοινάρι) η ανθεκτική φίδα, η ευλογημένη ελιά, ο αιωνόβιος τσέντρος (κέδρος), η αγριλιά, ο ασπάλαθας, ο πανύψηλος ευκάλυπτος, το θαλασσοδαρμένο αλμυρίκι.... χρώματα κι αρώματα του βουνού και τις παραλίες του νησιού.
Σιγά σιγά με τα χρόνια βλέποντας διάφορα κλαδιά των παραπάνω δέντρων σχεδίαζα με το μυαλό μου διάφορα χρήσιμα αντικείμενα όπως κρεμάστρες, κηροπήγια, καθρέπτες, καθίσματα, κορνίζες, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν τα έφτιαχνα.
Η αφορμή να ασχοληθώ δημιουργικά με το ξύλο μου δόθηκε όταν τα τελευταία ,ειδικά χρόνια έβλεπα συνεχώς πεταμένα στα σκουπίδια παλιά παντζούρια, παλιές πόρτες και διάφορα άλλα παλαιά ξύλινα αντικείμενα.
Σε μια μικρή λοιπόν αποθήκη του σπιτιού μου με ένα πριόνι, ένα μικρό τροχό, ένα σκαρπέλο και μερικά χρώματα τα τελευταία χρόνια κόβω, σκαλίζω, ταιριάζω, ζωγραφίζω διάφορα ξύλα και φτιάχνω αυτές τις μικρές δημιουργίες οι οποίες συνήθως στο τέλος χαρίζονται σε καλούς φίλους.
Στα πλάνα μου είναι σύντομα, αν τα καταφέρω, να εκθέσω μερικά απ’ αυτά σε μια μικρή έκθεση στην Αντίπαρο και ίσως αν μπορούσα να βοηθήσω μικρά παιδιά να ασχοληθούν με κάτι παρόμοιο.
Πιστέψτε με ότι η αίσθηση να δίνεις ζωή και χρώμα σε κάτι που οι άλλοι το θεωρούν σκουπίδι και «τρόφιμο» μόνο για το τζάκι, είναι μοναδική.

                                        Τριαντάφυλλος  Γιάννης

Για Μένα

Επικοινωνία

Από το Blogger.

Αναγνώστες